Ενδείξεις για την πρώτη φορά που κατοικείται η περιοχή μας δίνουν τα ελάχιστα ευρήματα από τη νεολιθική εποχή. Ουσιαστικά στον ιστορικό χάρτη μπαίνει από το 625 π.Χ. όταν Κορίνθιοι άποικοι ίδρυσαν την αρχαία Αμβρακία, στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα η πόλη της Άρτας

Το 295 π.Χ. ο Πύρρος, βασιλιάς της Ηπείρου, μεταφέρει την πρωτεύουσα του βασιλείου του στην Αμβρακία που αποκτά μεγάλη δύναμη και αίγλη. Ο Πύρρος έμεινε στην ιστορία για τις μάχες που έδωσε, ενώ μέχρι σήμερα υπάρχει η έκφραση «Πύρρειος Νίκη» που σημαίνει νίκη που τελικά μοιάζει με ήττα λόγω των μεγάλων απωλειών σε στρατό. Την εποχή της βασιλείας του, η πόλη γνωρίζει μεγάλη ευημερία και κατασκευάζονται σημαντικά έργα όπως η αρχική γέφυρα στη θέση όπου σήμερα είναι το Γεφύρι της Άρτας. μικρό και το μεγάλο θέατρο αλλά και το Πρυτανείο. Η ευημερία της πόλης συνεχίζεται μέχρι το 167 π.Χ. όταν και καταλαμβάνεται από τους Ρωμαίους, ενώ μετά την ίδρυση της Νικόπολης οδηγείται σε οριστική παρακμή.

Η αρχαία Αμβρακία επανεμφανίζεται ως Άρτα περίπου χίλια χρόνια αργότερα. Στις αρχές του 13ου αιώνα η Άρτα γίνεται πρωτεύουσα στο Δεσποτάτο της Ηπείρου και γνωρίζει μια δεύτερη ακμή υπό τη διακυβέρνηση της βυζαντινής οικογένειας των Κομνηνών. Τότε κατασκευάστηκε και ο Ιερός Ναός Παναγίας Παρηγορήτισσας αλλά και το Κάστρο της Άρτας.

Με το πέρασμα των χρόνων η περιοχή περνάει από ιταλικά και σέρβικα χέρια μέχρι να βρεθεί υπό οθωμανική κατοχή το 1449. Το μεγαλύτερο μέρος του νομού ενώνεται με την Ελλάδα το 1881 με τη συνθήκη του Βερολίνου, ενώ ο κάμπος της Άρτας μαζί με την υπόλοιπη Ήπειρο απελευθερώνεται με τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-13.

Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (16 Αυγούστου 1943), στο χωρίο Κομμένο γίνεται μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων στην Ελλάδα, που έμεινε γνωστή ως η Σφαγή του Κομμένου.