Μπροστά στο Μέγαρο της Βουλής των Ελλήνων, στο κέντρο της Αθήνας βρίσκεται το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.

Το μνημείο είναι πολύ λιτό και αποτελείται από γλυπτό στο οποίο ένας γυμνός πολεμιστής με κράνος και ασπίδα στο χέρι βρίσκεται πεσμένος συμβολίζοντας τη θυσία του στρατιώτη στη μάχη. Το μνημείο είναι αφιερωμένο σε όλους τους στρατιώτες που τα ονόματα τους δεν έγιναν γνωστά και δεν τα κατέγραψε η ιστορία, αλλά με τη θυσία τους εξασφάλισαν στους υπόλοιπους Έλληνες τη ζωή και την ελευθερία τους.

Το μνημείο φυλάει τιμητικά η περίφημη προεδρική φρουρά, οι Εύζωνες ή αλλιώς τσολιάδες. Οι Εύζωνες είναι ένα επίλεκτο στρατιωτικό σώμα με χαρακτηριστική παραδοσιακή ενδυμασία (φουστανέλα, τσαρούχια), που τα μέλη του στέκουν άγρυπνοι φρουροί μπροστά στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Σχεδόν κάθε επισκέπτης της Αθήνας έχει μια φωτογραφία με τον τσολιά μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, και όποιος δεν έχει, πρέπει να αποκτήσει.

Μπροστά στην Πλατεία Συντάγματος, στο κέντρο της Αθήνας βρίσκεται το Μέγαρο της Βουλής των Ελλήνων, λιγότερο γνωστό ως Παλιά Ανάκτορα.

Το κτίριο κατασκευάστηκε στο διάστημα 1836 – 1847 με σκοπό να αποτελέσει τη βασιλική κατοικία του Όθωνα και της Αμαλίας. Τα ανάκτορα (όπως λέγονταν τότε) κατασκευάστηκαν σε σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτονα Φρειδερίκου φον Γκέρτνερ με δαπάνη του πατέρα του Οθωνα, βασιλιά Λουδοβίκου Α’ της Βαυαρίας.

Πρόκειται για ένα τριώροφο νεοκλασικό οικοδόμημα, ορθογώνιου σχήματος και τεραστίων διαστάσεων κατασκευασμένο κυρίως από μάρμαρο, πέτρα και ξύλο.

Το κτίριο έπαψε να χρησιμοποιείται ως ανάκτορο και επίσημη κατοικία της βασιλικής οικογένειας το 1910. Από το 1929 έγινε έδρα του Ελληνικού Κοινοβουλίου που προηγουμένως στεγαζόταν σε κτίριο της οδού Σταδίου, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Από τότε το κτίριο, γνωστό πλέον ως Βουλή των Ελλήνων αποτελεί την κοιτίδα της Δημοκρατίας στην πόλη που γεννήθηκε.

Στην δυτική πλευρά του Μεγάρου της Βουλής των Ελλήνων, βρίσκεται και το περίφημο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Στο μέσο της οδού Ερμού, ανάμεσα στην πλατεία Συντάγματος και το Μοναστηράκι βρίσκεται μια μικρή εκκλησία, η Καπνικαρέα.

Η εκκλησία είναι κατασκευασμένη στα μέσα του 11ου αιώνα, πιθανότατα πάνω σε ερείπια άλλης εκκλησίας του 4ου αιώνα που και αυτή με τη σειρά της είχε χτιστεί πάνω σε ερείπια αρχαίου ναού. Στους τοίχους της εκκλησίας διακρίνονται κομμάτια από μάρμαρα και κίονες που ανήκουν σε κτίρια παλαιότερης εποχής.

Η εκκλησία σύμφωνα με μια εκδοχή πήρε το όνομα Καπνικαρέα πιθανώς από την οικογένεια Καπνικάρη που μερίμνησε για την ανέγερσή της.

Οι πιο πρόσφατες τοιχογραφίες της Καπνικαρέας, αγιογραφημένες το 1955, φέρουν την υπογραφή του σημαντικού Έλληνα αγιογράφου Φώτη Κόντογλου.

Το 1834 υπήρξε σχέδιο κατεδάφισης της Καπνικαρέας , με σκοπό τη διαπλάτυνση του δρόμου, σχέδιο που ματαιώθηκε τελευταία στιγμή με την παρέμβαση του πατέρα του βασιλιά Όθωνα, Λουδοβίκου της Βαυαρίας.

Ανάμεσα στην πλατεία Συντάγματος και το Μοναστηράκι, στην οδό Μητροπόλεως βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της Αθήνας ή αλλιώς Μητρόπολη.

Η κατασκευή του ναού ξεκίνησε το 1842 και μέχρι την ολοκλήρωση του άλλαξαν τόσο τα σχέδια όσο και ο αρχιτέκτονας, και έτσι το τελικό κτίριο έχει έναν πολύ ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό χαρακτήρα. Η Μητρόπολη ολοκληρώθηκε το 1862, είναι αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, και από τότε αποτελεί τον βασικό ναό της Αθήνας. Εδώ έγιναν πολλές σπουδαίες θρησκευτικές τελετές όπως γάμοι και κηδείες βασιλέων, πολιτικών και άλλων πολύ σημαντικών προσώπων.

Ακριβώς δίπλα στη Μητρόπολη βρίσκεται ο πολύ ενδιαφέρων μικρότερος ναός Παναγία Γοργοεπήκοος και Άγιος Ελευθέριος (έχει δύο ονόματα). Ο ναός χρονολογείται στον 12ο μ.Χ. αιώνα και διακρίνεται για τον μεγάλο αριθμό αρχαίων κομματιών από παλαιότερα μνημεία που βρίσκονται εντοιχισμένα στο εξωτερικό του.

Στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στον Εθνικό Κήπο βρίσκεται το Ζάππειο Μέγαρο. Το μέγαρο πήρε το όνομα του από τον εθνικό ευεργέτη Ευάγγελο Ζάππα, ο οποίος ανέλαβε εξ ολοκλήρου τη δαπάνη για την ανέγερσή του.

Το κτίριο θεμελιώθηκε το 1874, βασίστηκε στα σχέδια του αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν και μετά από πολλές καθυστερήσεις εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1888. Το Ζάππειο Μέγαρο είναι νεοκλασικό κτίριο 25 δωματίων με αίθριο στο κέντρο του, ενώ οι κολώνες που βρίσκονται στην είσοδό του είναι κορινθιακού ρυθμού.

Ο αρχικός προορισμός του μεγάρου ήταν να συντελέσει στην αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, και να λειτουργήσει σαν αίθουσα εκθέσεων. Τελικά οι χρήσεις του ήταν πολύ περισσότερες. Το 1896, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες, εδώ έγινε το αγώνισμα της ξιφασκίας. Από το 1936 και για σαράντα χρόνια στο Ζάππειο λειτουργούσε ο κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός της Ελλάδας. Από την ίδρυσή του το Ζάππειο μέγαρο φιλοξένησε άπειρες εκθέσεις και κάθε είδους εκδηλώσεις. Ξεχωριστό κομμάτι της ιστορίας του μεγάρου αποτελεί το γεγονός ότι εδώ υπογράφηκε στις 28 Μαΐου 1979, από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαική Ένωση (τότε ΕΟΚ).

Αν και αρχικά Ζάππειο ονομαζόταν μόνο το μέγαρο, τελικά έδωσε το όνομα του και στον υπόλοιπο γύρω κήπο, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται σιντριβάνια, παιδική χαρά καθώς και το εστιατόριο, μπαρ και θερινός κινηματογράφος «Αίγλη». Ένας περίπατος στο Ζάππειο επιβάλλεται για κάθε επισκέπτη της Αθήνας.

Στο κέντρο της Αθήνας, ακριβώς πάνω από το Κολωνάκι βρίσκεται ο λόφος Λυκαβηττός.

Είναι από τα πιο ψηλά σημεία της πόλης σε υψόμετρο 277 μέτρων. Στην κορυφή του Λυκαβηττού βρίσκεται το εκκλησάκι Άγιος Γεώργιος, από την αυλή του οποίου μπορείτε να απολαύσετε μια εντυπωσιακή θέα ολόκληρης της Αθήνας. Λέγεται ότι ο λόφος πήρε το όνομά του από τους λύκους που ζούσαν στο παρελθόν εκεί.

Στο Λυκαβηττό μπορείτε να ανέβετε με το τελεφερίκ που έχει αφετηρία στην οδό Πλουτάρχου στο Κολωνάκι, ή και με τα πόδια αν έχετε διάθεση και πολύ καλή φυσική κατάσταση.

Στην κορυφή του Λυκαβηττού υπάρχει ανοιχτό θέατρο στο οποίο στο παρελθόν έχουν εμφανιστεί κορυφαίοι καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένοι, μεταξύ των οποίων οι Scorpions, o Bob Dylan, o B.B King, η Vanessa Mae και δεκάδες άλλοι. Δυστυχώς το θέατρο αυτή τη στιγμή (προσωρινά? ) δεν λειτουργεί. Στον Λυκαβηττό όμως λειτουργεί ένα εξαιρετικό εστιατόριο με υπέροχες γεύσεις και θέα σε ολόκληρη την πόλη.

Η Αθήνα από τον Λυκαβηττό, ειδικά τη νύχτα, είναι ένα θέαμα που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε.

Στο κέντρο της Αθήνας ακριβώς δίπλα στη Βουλή των Ελλήνων βρίσκεται ο Εθνικός Κήπος. Η δημιουργία του ξεκίνησε το 1839 και αρχικά σχεδιάστηκε για να αποτελεί ιδιωτικό κήπο του βασιλιά, καθώς βρισκόταν δίπλα στα ανάκτορα του βασιλιά Όθωνα (σημερινή Βουλή των Ελλήνων), γι αυτό και λεγόταν Βασιλικός Κήπος. Το 1923 ο κήπος έγινε δημόσιος και ονομάστηκε «Εθνικός Κήπος».

Μέσα σε έκταση 15,5 εκταρίων ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει περισσότερα από 500 είδη δέντρων , θάμνων και φυτών, καθώς και πολλά είδη πουλιών. Από τα φυτά ξεχωρίζουν οι περίφημες «Ουασιγκτόνιες» που φύτεψε η βασίλισσα Αμαλία όταν δημιουργήθηκε ο κήπος. Οι πανύψηλες σήμερα «Ουασιγκτόνιες» βρίσκονται ακριβώς μπροστά στην κεντρική είσοδο του κήπου (Λεωφόρος Αμαλίας).

Σε ολόκληρο τον Εθνικό Κήπο μπορείτε να συναντήσετε διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα (κολώνες κλπ.) με πιο ξεχωριστό ένα μωσαϊκό δάπεδο από τη ρωμαϊκή εποχή που αποκαλύφθηκε κατά την κατασκευή του κήπου και ανήκε σε έπαυλη που βρισκόταν στο σημείο. Ακόμα μέσα στον Εθνικό Κήπο υπάρχει παιδική χαρά, παιδική βιβλιοθήκη καθώς και ένα μικρό καφέ.

Ο Εθνικός Κήπος παραμένει ανοιχτός από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου και αποτελεί ένα ιδανικό σημείο για περίπατο και περισυλλογή μέσα στο κέντρο της θορυβώδους πρωτεύουσας.