Στο Καστελλόριζο, πάνω από τον οικισμό, βρίσκεται το κάστρο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη.

Σκαρφαλωμένο πάνω στον κόκκινο βράχο, το κάστρο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ή αλλιώς «κόκκινο κάστρο» (castello rosso) έδωσε στο νησί τη σημερινή του ονομασία. Το κάστρο το κατασκεύασαν οι Ιωαννίτες Ιππότες τον 14ο αιώνα, εποχή που κατείχαν και τη Ρόδο. Όταν κατασκευάστηκε αποτελούσε ένα από τα ισχυρότερα οχυρά της περιοχής. Σύμφωνα με κάποιες πηγές το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας και φυλακή για απείθαρχους ιππότες και εχθρούς του τάγματος.

Σήμερα από το κάστρο σώζονται τα εξωτερικά τείχη και ελάχιστα ακόμα ερείπια, όμως μόνο και μόνο η μαγευτική θέα από την κορυφή του βράχου αξίζει για να ανεβείτε μέχρι εκεί.

Στο Καστελόριζο, στο δυτικό τμήμα του νησιού, βρίσκεται το Παλαιόκαστρο.

Το Παλαιόκαστρο είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία στο νησί. Πρόκειται για την αρχαία ακρόπολη του νησιού, η αρχική κατασκευή της οποίας χρονολογείται περίπου στον 3ο π.Χ. αιώνα. Το Παλαιόκαστρο χρησιμοποιήθηκε μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα, από όσους πέρασαν από το νησί, ακόμα και τους Ιωαννίτες ιππότες που, σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική τους, δεν έκαναν καμία κατασκευαστική επέμβαση.

Σήμερα στο Παλαιόκαστρο μπορείτε να δείτε τμήματα από τα τείχη και ερείπια από τα κτίρια και τις δεξαμενές νερού. Ξεχωριστό αξιοθέατο η επιγραφή που αναγράφει το αρχαίο όνομα του Καστελόριζου, δηλαδή Μεγίστη, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα δυο εκκλησάκια που βρίσκονται στην περιοχή.

Φυσικά όπως κάθε ακρόπολη που είναι χτισμένη σε ψηλή τοποθεσία, έτσι και το Παλαιόκαστρο προσφέρει μια μαγευτική θέα σε όλη τη γύρω περιοχή, μια θέα που από μόνη της αξίζει τον κόπο μιας ανάβασης μέχρι εκεί.

Δυτικά από το Καστελλόριζο βρίσκεται το νησάκι Ρω.

Το νησί έγινε γνωστό σε ολόκληρη την Ελλάδα, ακόμα και στο εξωτερικό, χάρη στη μοναδική του κάτοικο, την Δέσποινα Αχλαδιώτου (1890-1982). Η Δέσποινα Αχλαδιώτου έμεινε γνωστή στην ιστορία ως η «Κυρά της Ρώ», καθώς εγκαταστάθηκε στο νησί με τον άντρα της το 1924. Το 1940 ο άντρας της αρρώστησε και πέθανε, όμως εκείνη παραμένει στο νησί. Λίγο καιρό μετά αρχίζει να υψώνει την ελληνική σημαία κάθε πρωί μέχρι το θάνατό της σε ηλικία 92 χρονών. Η ηρωική αυτή Ελληνίδα κηδεύτηκε με στρατιωτικές τιμές και η σωρός της αναπαύεται κάτω από τον ιστό στον οποίο για σχεδόν 40 χρόνια ανέβαζε την ελληνική σημαία.

Σήμερα μπορείτε να επισκεφθείτε τη Ρω ναυλώνοντας καΐκι από το Καστελλόριζο.

Το Καστελόριζο δεν φημίζεται για τη μεγάλη ποικιλία στις δραστηριότητές του, παρολαυτά ότι κάνετε θα το απολαύσετε . Φανταστικές καταδύσεις σε παρθένους βυθούς με πεντακάθαρα νερά που σας περιμένουν να ανακαλύψετε τα μυστικά τους .Ψάρεμα σε ερημικά σημεία, εκεί όπου απολαμβάνετε την απόλυτη χαλάρωση καθώς ακούτε μόνο το κύμα να σκάει στα βράχια. Ευχάριστες ώρες πεζοπορίας σε μια πεντακάθαρη ατμόσφαιρα που σας γεμίζει ευεξία.

Ότι και αν κάνετε στο Καστελόριζο, το απολαμβάνετε 100%.

Το Καστελόριζο είναι ουσιαστικά ένας μεγάλος βράχος, οπότε δεν θα βρείτε τις κλασσικές αμμουδιές. Θα βρείτε όμως πεντακάθαρα νερά στα οποία μπορείτε να βουτήξετε από τα βράχια ή να κατεβείτε πιο ομαλά, σαν σε πισίνα, από τις ειδικές σκάλες που έχουν τοποθετηθεί σε πολλά σημεία στο νησί. Κάντε μια βόλτα στο νησί και ανακαλύψτε το δικό σας αγαπημένο μέρος για κολύμπι. Αν πάλι θέλετε οπωσδήποτε παραλία, στα κοντινά νησάκια, όπως η Ρω, στα οποία μπορείτε να πάτε ναυλώνοντας σκάφος θα βρείτε αυτό που ζητάτε.

Στο Καστελόριζο, στα Δωδεκάνησα, μπορείτε να φτάσετε με πλοίο από το λιμάνι του Πειραιά, αλλά και από τη Ρόδο ή ακόμα και τις ακτές της Τουρκίας.

Σύμφωνα με τα ευρήματα το Καστελλόριζο κατοικείται από τη νεολιθική εποχή. Πρώτοι άποικοι του είναι οι Δωριείς που του δίνουν και το παλαιότερο όνομά του: Μεγίστη.

Κατά την αρχαιότητα το νησί ανήκει διοικητικά στη Ρόδο και ακολουθεί τη δική της ιστορική πορεία. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όλα τα νησιά του Αιγαίου περνούν στον έλεγχο του Πτολεμαίου και στη συνέχεια τη Μεγίστη την καταλαμβάνουν οι Ρωμαίοι. Μετά τη διάσπαση του Ρωμαϊκού Κράτους, το νησί ενσωματώνεται στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Στις αρχές του 14ου αιώνα το νησί καταλαμβάνουν οι Ιωαννίτες Ιππότες. Αυτοί χτίζουν μεγάλο κάστρο πάνω στον κόκκινο βράχο του νησιού, από το οποίο «κόκκινο κάστρο» (castello rosso) προκύπτει και η νεότερη ονομασία του: Καστελλόριζο.

Στους επόμενους αιώνες το Καστελλόριζο θα περάσει από διάφορα χέρια κατακτητών, δίχως οι κάτοικοι να απολέσουν την ελληνικότητά τους. Αιγύπτιοι, Καταλανοί, Ισπανοί, Ενετοί και Τούρκοι είναι μερικοί μόνο από όσους κατέλαβαν το νησί. Χάρη στα προνόμια που αποκομίζει από την Οθωμανική αυτοκρατορία, το Καστελλόριζο αναπτύσσει μεγάλο εμπορικό στόλο και γνωρίζει μεγάλη οικονομική ακμή.

Όταν ξεσπά η επανάσταση του 1821 τα πλοία του Καστελλόριζου ενώνονται με τον υπόλοιπο ελληνικό στόλο και πετυχαίνουν σημαντικά πλήγματα στους Τούρκους. Όμως η συνθήκη του 1830 για τη σύσταση του ελληνικού κράτους δυστυχώς δεν περιλαμβάνει τα Δωδεκάνησα. Έτσι το Καστελλόριζο θα χρειαστεί να κάνει υπομονή άλλον ένα αιώνα και να υποστεί ακόμα δυο κατακτητές, Γάλλους και Ιταλούς, μέχρι το 1948 όταν και ενώνεται οριστικά και αμετάκλητα με την υπόλοιπη Ελλάδα.