Η Λέσβος όπως φανερώνουν τα αρχαιολογικά ευρήματα κατοικείται ήδη από τα προϊστορικά χρόνια.

Κατά την αρχαιότητα οι πιο γνωστές πόλεις του νησιού είναι η Μυτιλήνη, η Μήθυμνα, η Άντισσα, η Πύρρα και η Ερεσός. Αυτές οι πόλεις ήταν υποτελείς στη Λυδία και όταν αυτή κατελήφθη από τους Πέρσες, βρέθηκε και η Λέσβος υπό περσική κατοχή. Αργότερα η Λέσβος θα συμμαχεί πότε με τους Αθηναίους και πότε με τους Σπαρτιάτες μέχρι να καταληφθεί το 357 π.Χ. ξανά από τους Πέρσες, για να την απελευθερώσει ο Μέγας Αλέξανδρος στην πορεία του προς την Ανατολή. Στη συνέχεια το νησί θα περάσει στα χέρια των Ρωμαίων και αργότερα των Βυζαντινών, στα χρόνια των οποίων θα δεχθεί πολλές επιδρομές και λεηλασίες.

Από το 1355 μ.Χ. η Λέσβος θα βρεθεί στην κατοχή των Γατελούζων, οι οποίοι θα οχυρώσουν το νησί και θα φέρουν μια περίοδο ηρεμίας και οικονομικής ακμής.

Το 1455, μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν να καταλάβουν τη Λέσβο. Αρχικά θα αποκρουσθούν όμως το 1462 θα επιστρέψουν, θα κατακτήσουν το νησί και θα σφαγιάσουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Στην Λέσβο γεννήθηκε ο Μπαρμπαρόσα, ο διαβόητος πειρατής που αιματοκύλησε τα νησιά του Αιγαίου.

Η Λέσβος θα κάνει κάποιες απόπειρες να απαλλαγεί από τον τουρκικό ζυγό, όμως η απελευθέρωση θα έρθει το 1912 με τους Βαλκανικούς Πολέμους, όταν και θα ενσωματωθεί επιτέλους στο ελληνικό κράτος. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή η Λέσβος θα υποδεχθεί μεγάλο αριθμό προσφύγων, αρκετοί από τους οποίους παρέμειναν για πάντα στο νησί.