Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αίγινα οφείλει το όνομά της στην κόρη του Ασωπού, την Αίγινα, την οποία απήγαγε ο Δίας και την έφερε στο νησί, που παλαιότερα λεγόταν Οινώνη.

Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Αίγινα ήταν αποικία της Επιδαύρου και χάρη στη στρατηγική της θέση ανάμεσα σε Αττική και Πελοπόννησο γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Πιθανολογείται ότι η Αίγινα ήταν από τα πρώτα μέρη που «έκοψαν» δικό τους νόμισμα για να διευκολύνει τις εμπορικές συναλλαγές που είχε με μεγάλο τμήμα του γνωστού τότε κόσμου.

Από το μεσαίωνα και μετά , οι συνεχείς επιδρομές θα οδηγήσουν τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα παράλια και να εγκατασταθούν στην Παλαιοχώρα, στο εσωτερικό του νησιού, που θα αποτελέσει την πρωτεύουσα της Αίγινας για σχεδόν μια χιλιετία. Στη διακυβέρνηση του νησιού εναλλάσσονται Βυζαντινοί, Ενετοί και Καταλανοί.

Το 1537 ο Μπαρμπαρόσα κατέστρεψε την Αίγινα και την ενσωμάτωσε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μέχρι το 1687, όταν την ανακατέλαβε ο Ενετός Μοροζίνι. Οι Ενετοί κράτησαν την Αίγινα μέχρι το 1715, όταν και ξαναπέρασε στα χέρια των Τούρκων, ενώ με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ξεσηκώνεται και η Αίγινα, η οποία μάλιστα θα αποτελέσει την πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους το 1828. Το 1829 με τη μεταφορά της πρωτεύουσας στο Ναύπλιο, αρκετοί κάτοικοι θα εγκαταλείψουν την Αίγινα που πλέον θα αποκτήσει την ηρεμία που ταιριάζει σε ένα νησί με τα χαρακτηριστικά της.