Η Τήνος όπως φανερώνουν τα ευρήματα κατοικείται ήδη από τα προϊστορικά χρόνια. Πρώτοι οικιστές της θεωρούνται Κάρες από τη Μικρά Ασία με επικεφαλής τον Τήνο, από τον οποίο παίρνει και το όνομά του το νησί.

Κατά την Κλασική Εποχή, η πρωτεύουσα του νησιού βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, στην ευρύτερη περιοχή της σημερινής Χώρας. Το Ιερό του Ποσειδώνα στα Κιόνια αποτελεί σημαντικό θρησκευτικό κέντρο περίπου μέχρι τον 3ο π.Χ. αιώνα.

Λίγα είναι γνωστά για την Τήνο μέχρι και το 1200. Όσοι κάτοικοι έχουν απομείνει έχουν μετακινηθεί στο εσωτερικό του νησιού για να αποφεύγουν τις συχνές πειρατικές επιδρομές. Το 1207 το νησί περνάει στα χέρια των Ενετών. Οι αδερφοί Γκίζι αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση της Τήνου, χτίζουν κάστρο στο Εξώμβουργο και το νησί αρχίζει να ζει καλύτερες και σίγουρα πιο ασφαλείς μέρες. Το κάστρο θα παραμείνει απόρθητο μέχρι το 1715 όταν το νησί θα καταλάβουν οι Τούρκοι. Τότε το Εξώμβουργο ερημώνει και η πρωτεύουσα μεταφέρεται στη Χώρα όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.

Το 1821 η Τήνος, με πρώτο το χωρίο Πύργος, ξεσηκώνεται μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου που θα ανακαλυφθεί στο νησί θα θεωρηθεί θεϊκό σημάδι που θα ανεβάσει το ηθικό των ξεσηκωμένων Ελλήνων. Πιστοί από όλη την Ελλάδα και Έλληνες του εξωτερικού κάνουν δωρεές για την ανέγερση του Ιερού Ναού της Ευαγγελιστρίας, πιο γνωστού ως Παναγία της Τήνου. Από τότε η ιστορία του νησιού είναι συνυφασμένη με την Παναγία της Τήνου.

Λίγο πριν ξεσπάσει ο ελληνοιταλικός πόλεμος τον Δεκαπενταύγουστο του 1940, στο λιμάνι της Τήνου ένα ιταλικό υποβρύχιο θα τορπιλίσει το πολεμικό πλοίο «Έλλη» που συμμετείχε στους εορτασμούς για την Κοίμηση της Θεοτόκου».