Με βάση τα ευρήματα η Κέρκυρα κατοικούταν ήδη από την Παλαιολιθική εποχή, όταν και πιθανώς ήταν ακόμα ενωμένη με την ηπειρωτική Ελλάδα.

Η Κέρκυρα σύμφωνα με πολλούς μελετητές ταυτίζεται με το μυθικό νησί των Φαιάκων, τον προτελευταίο σταθμό του ταξιδιού του Οδυσσέα που ο Όμηρος περιγράφει στην Οδύσσεια.

Κατά την αρχαιότητα η Κέρκυρα αποικήθηκε αρχικά από κατοίκους της Εύβοιας και στη συνέχεια από Κορίνθιους. Αργότερα αποκτά την ανεξαρτησία της και δημιουργεί δικό της στόλο και νόμισμα. Με το πέρασμα των χρόνων η Κέρκυρα θα αντιμετωπίσει αρκετές εισβολές και τελικά το 229 π.Χ. θα υποταχθεί με τη θέλησή της στους Ρωμαίους αναζητώντας προστασία. Όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα διαιρεθεί το 395 μ.Χ. η Κέρκυρα θα περιέλθει στο Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος, μετέπειτα Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέρος της οποίας θα αποτελέσει μέχρι το 1204. Από το 1204 έως το 1386 η Κέρκυρα θα αλλάξει πολλές φορές χέρια. Γενοβέζοι, Ενετοί, Δεσποτάτο της Ηπείρου, Ανδεγαυοί (Γάλλοι από το Ανζού) εναλλάσσονται στην εξουσία του νησιού.

Από το 1386 μέχρι το 1797 η Κέρκυρα ανήκει στους Ενετούς. Αυτοί θα οχυρώσουν εξαιρετικά το νησί με το Παλαιό και το Νέο Φρούριο και έτσι η Κέρκυρα θα είναι από τα λίγα μέρη που δεν θα κατακτήσει η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρά τις επίμονες προσπάθειες του διαβόητου Μπαρμπαρόσα.

Από το 1797 μέχρι το 1814 και την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλό ή Κέρκυρα θα γνωρίσει γαλλική αλλά και ρωσοτουρκική κατοχή ενώ από το 1814 το νησί τελεί υπό βρετανική προστασία και διαθέτει άγγλο διοικητή.

Το 1864 η Κέρκυρα μαζί με τα υπόλοιπα Επτάνησα θα πετύχει επιτέλους την πολυπόθητη ένωση με τη μητέρα Ελλάδα, μια ένωση που την αποζητούσε χρόνια και εορτάστηκε με πανηγυρικό τρόπο.